«شب آشال» آماده نمایش و پخش شد/ گزارشی از «یک سه‌شنبه کوتاه»
تاریخ انتشار: ۲ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۰۲۵۴۰
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی پروژه‌ها، فیلم کوتاه «شب آشال» به کارگردانی مشترک مصطفی رستم پور و عاطفه رضایان و تهیه‌کنندگی مصطفی رستم‌پور تولید شد.
در خلاصه داستان این فیلم آمده است: «شب آشال همه چیز را بر ملا می‌کند … .»
ماهان رجایی و آرمین حمدی پور در «شب آشال» به ایفای نقش پرداخته‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سایر عوامل این فیلم عبارتند از فیلمنامه نویس: مجتبی رستم پور، فیلمبردار: مسعود احمدی، صداگذار: مصطفی رستم پور، صدابردار: مجتبی عزت حقیقی، تدوینگر: مصطفی رستم پور، تصحیح رنگ و نور: محمدحسین اسحاقی، طراح گریم: باران رستم پور، طراح صحنه و لباس: مهدی فلامرزی، مشاور فیلمنامه: محمدصادق محمدنیا، دستیار اول کارگردان و برنامه‌ریز: مژگان محمودیان، دستیاران کارگردان: بهار قمر، حسن ابراهیمی‌نژاد، دستیاران تصویر: شیوا بافهم، مهرداد سهامی، امین غفارپور، دستیار صدا:حمید نیکخواه، دستیاران صحنه: علی ابراهیمی‌نژاد، محمود زارع، منشی صحنه: علیرضا دوکوهکی، جلوه‌های ویژه میدانی: مصطفی رستم پور، جلوه‌های ویژه دیجیتالی: علیرضا رهنماتاش، مدیر صحنه: حسن ابراهیمی‌نژاد، مدیرتولید: حسن اسماعیل‌زاده، مدیر تدارکات: محسن صفرزاده، مشاور رسانه: میثم کریمی، مترجم: پارسا ارقمی، صداپیشه: شادی سیری، گیتاریست: مهران عرفان‌نژاد، طراح پوستر و سرمایه‌گذار: مصطفی رستم پور، عکاس: احسان اطمینان، پخش از: «درگاه فیلم ایران» به مدیریت علیمحمد اقبالدار.
پرسش‌گری و علاقه‌مندی به روایت در فیلم کوتاه
هفتمین برنامه «یک سه‌شنبه کوتاه» عصر سه‌شنبه یکم اسفند ۱۴۰۲ به نمایش سه فیلم کوتاه «کمدی دیواری» ساخته مهدی بازیار، «رابرت» به کارگردانی محمد حقانی و «تدلیس» ساخته ونوس خدادوستان در سالن فریدون ناصری خانه هنرمندان ایران اختصاص داشت.
محمد حقانی کارگردان فیلم «رابرت» در این نشست اظهار کرد: من پیرمردی را دیدم که دنبال جایی بود که رادیوی خود را تعمیر کند و اهمیت رادیو برای من بیشتر بود و برای این امر تنهایی شخصیت برجسته شد.
وی با بیان اینکه «رابرت» کار اولش است، یادآور شد: سعی کردم در اولین مشق در چارچوبی درست پیش بروم و قطعاً اشتباهاتی داشتم. فرم اولیه «رابرت» این نبود و قرار بود این تنهایی در ماسال گیلان به تصویر کشیده شود اما کلیسا در اطراف نداشتیم. سعی کردیم تنهایی را به تصویر بکشیم. عوامل اکثراً برای همکاری با کارگردان کار اولی کوتاه شانه خالی می‌کنند و این یک اتفاق بد است.
مهدی حسینی بازیگر فیلم نیز اظهار کرد: گروه پشت دوربین بسیار حرفه‌ای بود. اتفاقی که در فیلم کوتاه افتاده این است که بچه‌ها در فیلم اول خیلی جدی نیستند و این برای بازیگران سخت است.
وی ادامه داد: عموماً به فیلمنامه‌های اول کوتاه جدی توجه نمی‌شود اما «رابرت» برای محمد حقانی جدی بود. بچه‌ها فکر می‌کنند زیر ۵۰۰ میلیون تومان نمی‌شود فیلم ساخت اما با فیلمنامه خوب می‌شود. همین یک سکانس برای من یک فرصت بود و شاید دیگر نتوانم نقش تعمیرکار رادیو را ایفا کنم.
در بخش دیگر سعید هنرمند طراح صحنه «رابرت» نیز درباره همکاری در این فیلم توضیحاتی ارایه کرد.
وی گفت: این فیلم برای من مهم بود و پیشنهاد همکاری با یک فیلم بلند را رد کردم.
سحر عصر آزاد با اشاره به تنهایی تعریف شده برای کاراکتر رابرت توضیح داد: این فیلم براساس یک کاراکتر پیش می‌رود. رادیو یک کاراکتر در فیلم است، شخصیت دارد و وارد درام می‌شود. فیلم در این مسیر دچار ۲ بخش می‌شود؛ اول زندگی رابرت که حرفی از او نمی‌شنویم و بعد از خاموشی رادیو شخصیت دیالوگ دارد. کار روان و شسته و رفته پیش رفته و فقدان‌های شخصیت با رادیو پر می‌شود.
در ادامه مهدی بازیار کارگردان فیلم «کمد دیواری» نیز اظهار کرد: ایده فیلم در ذهنم از سال‌های قبل بود و درنهایت به فیلمنامه رسید. ایده خطی براساس جنایت است که پر و بال گرفت و درنهایت به «کمد دیواری» رسیدیم.
وحید امکانی نویسنده «کمد دیواری» نیز اظهار کرد: به روایت علاقه دارم و پس از گذشت اتفاقات نمایشی هنوز روایت را مقدم بر تصویر می دانم. نگاه کارگردان را دوست دارم و تعامل دوسویه بود. خیلی با بازیگرانی که تئاتری بودند تمرین کردیم و تلاش شد اتمسفر به زیست برسد. فیلمنامه پنج بار بازنویسی شد و تکنیک بازی بچه‌ها نقطه قوت کار بود.
مرتضی دلداده بازیگر اثر نیز اظهار کرد: زمانی که کار پیشنهاد شد در تئاتر شهر کار می‌کردیم و قرار گذاشتیم. از فیلمنامه خوشم آمد و ایده و موقعیت اثر برایم جذاب بود. تعامل بین کارگردان، نویسنده و بازیگران کار وجود داشت و بنا بر این شد که برداشت از موقعیت را بیان کرده و کار را برای خودمان کنیم.
عصر آزاد نیز توضیح داد: «کمد دیواری» درامی بر اساس توطئه است و آدم‌ها بخش دیگری از خودشان را نشان می‌دهند. پیچش‌هایی در این اثر در یک زمان کوتاه می‌بینیم و مخاطب با جنبه‌های دیگری از شخصیت‌ها روبه‌رو می‌شود.
در ادامه برنامه «یک سه‌شنبه کوتاه» ونوس خدادوستان، کارگردان «تدلیس» گفت: در یک زمان خاص سوالاتی برایم پیش می‌آمد که بشر تحت تاثیر یک سری هنجارهای فرهنگی است و معتقدم این فیلم آخرالزمانی است.
وی ادامه داد: نماد این فیلم ابر انسان است. این ابر انسان در هر فرهنگ و تمدن معنای واحدی ندارد و در نهایت یک پرسش‌گری را با فیلمم مطرح کردم.
این فیلمساز تاکید کرد: هدف اصلی من دوباره نگاه کردن بود، پس از این همه تمدن و فرهنگ بازهم به نوعی در نقطه اول هستیم و بررسی این مهم آغاز پرسش‌های دیگر است.
افشین حسنلو بازیگر فیلم نیز اظهار کرد: فیلمنامه را که خواندم گفتم درک نکردم اما در پروسه‌ای چند روزه به درک جامع از فیلمنامه رسیدم. سه روز خیلی سخت را داشتیم چون در تابستان اثر را فیلمبرداری کردیم. بدویت کار درست بنا شده و طراحی لباس خیلی به بازیگران کمک کرد.
وی ادامه داد: کارگردان تا جایی که توانست شرایط را فراهم کرد تا بتوانیم کار را به درستی انجام دهیم. فیلمنامه برایم عجیب و غریب بود. وقتی از فیلم‌های آپارتمانی بیرون می‌زنید چالش‌ها هم آغاز می‌شود.
سحر عصرآزاد در پایان گفت: اسم این فیلم کنجکاوبرانگیز است. به واسطه جملات قصار که به آن در فیلم اشاره شده، جهان اثر و مفاهیم زیرلایه گسترده می‌شود و سوال برانگیزی فیلم عمیق است. سوالاتی هم که فیلم در ذهن مخاطب ایجاد می‌کند گسترده است.
کد خبر 6033905منبع: مهر
کلیدواژه: سینماتک خانه هنرمندان ایران فیلم کوتاه محمد حقانی مهدی حسینی تئاتر ایران جشنواره تئاتر کودک و نوجوان یزد سی و نهمین جشنواره موسیقی فجر هنرمندان تئاتر فیلم کوتاه جشنواره موسیقی فجر جشنواره فیلم فجر چهل و دومین جشنواره فیلم فجر کنسرت موسیقی فیلم مستند موسیقی ایرانی جایزه سینمایی تئاتر کودک و نوجوان مصطفی رستم پور نیز اظهار کمد دیواری فیلم کوتاه سه شنبه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۰۲۵۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا دیگر از دیدن سریال‌های «نون. خ» و «زیرخاکی» نمی‌خندیم
آفتاب‌‌نیوز :
حتما برای‌تان پیش آمده که در محفل و مجلسی جدی ـــ و حتی بگذارید بگوییم عبوس ـــ حاضر باشید که به هر دلیلی نباید بخندید؛ یعنی در آنجا خندیدن از نظر اخلاقی، عملی نادرست تلقی می‌شده است، اما ناگهان خنده به زیر پوست‌تان خزیده و عضلات صورت‌تان را چنان به هر سو کشیده که چاره‌ای جز خندیدن نداشته‌اید. به احتمال زیاد در این وضعیت سعی کرده‌اید با پرت‌کردن فکرتان از موضوعی که شما را به خنده می‌اندازد یا با فشار زبان به سقف دهان‌تان یا مَکِش قشر درونی چپ و راست لپ‌تان یا با منقبض کردن عضلات صورت‌تان جلوی خنده‌تان را بگیرید. بماند که در چنین موقعیتی چهره آدم چقدر خنده‌دار و مسخره می‌شود و حتی ممکن است به سوءتفاهم بیشتری دامن بزند. خندیدن خصلتی انسانی است و نمی‌توان کسی را به دلیل خندیدن سرزنش کرد. خنده را می‌توان مثل سلاحی شخصی یا رویکردی فردی در مقابله با مشکلات به‌کار گرفت، اما پرواضح است که هر موضوعی مسبب خنده نمی‌شود. این نکته‌ای است که فیلمنامه‌نویسان سریال‌ها و فیلم‌های ایرانی از آن غافل‌اند.
آنری برگسون (متولد ۱۸ اکتبر ۱۸۵۹ ـ درگذشته ۴ ژانویه سال ۱۹۴۱)، فیلسوف نامدار فرانسوی، رساله‌ای موجز و مختصر در باب خنده دارد که به فارسی هم ترجمه شده است. برگسون در این اثر کم‌حجم، اما بدیع و عمیق، سه خصلت اصلی برای خنده برمی‌شمرد. اول اینکه خنده خصلتی انسانی است. اگر شیء یا حیوانی و به‌طور کلی هر پدیده‌ای انسان را به خندیدن وادارد، به اعتقاد برگسون، به دلیل رفتار یا حالت انسانی آن است. از این منظر، انسان صرفا جانداری نیست که می‌خندد بلکه جانداری است که می‌خنداند و اگر ما به چیزی (اعم از جاندار یا غیرجاندار) می‌خندیم، حتما به سبب شباهتش به انسان یا تأثیر انسان بر آن است. ویژگی دومی که برگسون، آن را با خنده ملازم می‌داند، بی‌احساسی است. منظور برگسون از بی‌احساسی، متاثر نشدن است؛ نوعی برخورد عاری از احساس و از سر شعور و منطق برای خندیدن به موضوعی لازم است. اگر ما از زمین‌خوردن چاپلین یا سقوط باستر کیتون متاثر شویم، توانایی خندیدن به موقعیت آنها را از دست می‌دهیم؛ پس برخورد سرد و منطقی با پدیده‌ای احساسی و غیرمنطقی است که ما را به خنده می‌اندازد. نکته سوم، مسری‌بودن خنده است. برگسون برای خنده، نقشی اجتماعی قائل است و معتقد است که خنده به نوعی تفاهم و اشتراک نیاز دارد. در واقع خنده به درک متقابلی نیاز دارد تا گروهی از افراد را درگیر کند. از دید برگسون، خنده حاصل غفلت است و نوعی مجازات اجتماعی برای شخصِ غافل محسوب می‌شود. کسی که به هر دلیلی در اجتماع، موجبات خنده دیگران را فراهم می‌سازد، غفلتی کرده که او را از وضعی طبیعی که مورد پذیرش اجتماع است خارج کرده و به موضوع خنده سایرین بدل کرده است.
جدا از آشنایی با تکنیک‌های فیلمنامه‌نویسی و نگارش سریال‌های تلویزیونی، توجه به این ۳ خصلت خنده در نگارش یک فیلمنامه موفق برای سینما یا تلویزیون بسیار مهم است. نویسنده‌ای که هیچ تلقی‌ای از این خصلت‌ها ندارد مدام دست به دامن کلیشه‌ها برای خنداندن مخاطب می‌شود و در آخر هم ناکام می‌ماند. بخشی از علت شکست دو سریال کمدی نوروز و ماه رمضان امسال را باید در این ناآشنایی جست‌وجو کرد.
منبع: همشهری آنلاین
دانشجویان سال سوم دانشگاهها، بورسیه دانشگاه فرهنگیان میشوند